Geschiedenis

Tussen pot en pint, werd er in de loop van 1993 besloten om, als extra inkomst voor de voetbalvereniging Tielt Sport een heuse mountainbiketocht i n te richten. Het mountainbiken was immers in volle ontplooiing, er kwamen heel wat deelnemers op af, en dus werd dit beschouwd als een unieke mogelijkheid om zaad in het altijd lege bakje te brengen. Als meest geschikte datum werd zaterdag 08 januari van het jaar 1994 weerhouden. Toen D-day naderde beseften we pas ten volle dat we niet alleen volk nodig hadden in en rond de kantine van Tielt Sport, die als vertrekplaats fungeerde, maar ook en vooral volk per fiets om bijvoorbeeld de omloop mee uit te pijlen, de afpijling op de dag zelf te controleren, de bevoorrading te verzorgen en zo verder. Met dat oogmerk werd er contact gezocht met enkele personen waarvan ik wist dat deze zich in Tielt ook met fietsen in het algemeen en mountainbiken in het bijzonder bezig hielden. Enthousiaste, belangeloze helpers van het eerste uur werden zo Ludo, Johan, Robrecht, Miel, Hubert, Eddy, Lutte en ik vergeet er zeker nog enkelen. Daar werd, zonder dat we het toen beseften, de basis gelegd voor het ontstaan van de Tieltse Wielervrienden. Die 8ste januari scheen een flets winterzonnetje, was het weliswaar koud maar toch droog! Terwijl Eddy met zijn helpers zijn tentje opsloeg ter hoogte van het Tienbunderbos langs de autosnelweg om de bevoorrading te verzorgen, ging Wilfried de bestelde soep afhalen. Drie ploegen van 2 fietsers, geladen met pijl en lint, vertrokken van op verschillende plaatsen om het parcours nog een laatste controlebeurt te geven. Ruim één uur voor de officiële start kwamen de eerste deelnemers al per wagen aangereden. Eerst druppelsgewijs, later per groepjes van 4 of 5 wagens. Het werd snel een gezellige drukte in de kantine en uit de (zelfgemaakte) inschrijvingsformulieren bleek dat we zelfs deelnemers vanuit Sint-Niklaas en Charleroi mochten begroeten! Er waren natuurlijk ook de plaatselijke deelnemers, bekende gezichten, die ons een hart onder de riem kwamen steken bij deze eerste organisatie. Kortom, bij afsluiting van de inschrijvingen mochten we 286 deelnemers noteren, voorwaar niet slecht voor een eerste, niet op de kalender voorkomend, probeersel.

De meeste vonden het een zwaar maar mooi parcours met veel afwisseling, een aanrader voor anderen. Bij de evaluatievergadering achteraf, waarop ook onze enthousiaste fietsers -helpers aanwezig waren, was iedereen het er unaniem over eens : dit moest opnieuw georganiseerd worden, indien mogelijk nog groter, nog beter. Tegelijk maakten deze fietsers plannen om onder elkaar ook aan andere mountainbiketochten deel te nemen. We sloegen hiermee twee vliegen in één klap: we konden leren uit de organisaties van al bestaande clubs en … we konden plezierig samen fietsen!! Er werd contact gezocht met de organisator van de Rider-mountainbike kalender voor Vlaams-Brabant. Via samenspraak bekwamen we de datum 01 november op de winterkalender 1994 - 1995. Dit betekende dus dat we in het najaar van '94 al voor de 2de "Hagelandse Heuvels"-uitgave dienden te zorgen. Met de helpers van het eerste uur, aangevuld met enkelen die aan onze eerste organisatie hadden deelgenomen en ook de handen uit de mouwen wilden steken, werd op 01 november op grotendeels dezelfde omloop onze 2de tocht ingericht. We kregen die dag niet minder dan 800 deelnemers aan de inschrijvingstafel, die zorgden voor een onverhoopt succes. De ganse winter reden we met verschillende Tieltse fietsers een groot aantal ritten van de kalender. Er werd een hechte band gesmeed. Er werden nieuwe en betere fietsen gekocht en het werd soms een wedstrijdje binnen de ritten om elkaar de loef af te steken en als eerste binnen te komen. Bij het beëindigen van de mountainbikekalender in het voorjaar '95 besloten we om ook in de zomer samen te blijven fietsen.

Ook op de weg was het immers plezanter in groep dan alleen. Stilaan werd er ook het idee geopperd dat het toch " schoon " zou zijn als we allemaal in dezelfde kledij op pad zouden kunnen trekken. Links en rechts werd er eens rondgevraagd wat dat zoal ging kosten. Dat viel eigenlijk wel wat tegen: we hadden tot dan toe alle opbrengsten van onze mountainbike volledig aan Tielt Sport gelaten. Voor de organisatie van 01 november 1995 werd er met de mensen van de voetbalclub dan ook afgesproken dat er ten minste een gedeelte van de winst aan de fietsers zou moeten kunnen afgestaan worden.

Met deze mogelijke centjes in het achterhoofd, werd er naar een inbreng van sponsoring gezocht: waren er in Tielt geen handelaars bereid om reclame te voeren op een wielertrui of broek? Hubert Heitzmann, zaakvoerder van HEVA verwarming, en al van in den beginne betrokken bij onze initiatieven, was bereid om een duit in het zakje te doen. Hij kon ook Theo Van De Broeck, groothandel in buizen en andere benodigdheden voor centrale verwarming en sanitair, overhalen om mee te doen. Ten slotte werd ook Guy van Tilt City overtuigd, op voorwaarde dat we bij hem ons clublokaal zouden maken. We zochten statuten en reglementen op in het staatsblad van andere verenigingen en pasten deze aan naar onze eigen normen en inzichten. Al fietsend werd hier en daar bijgestuurd, bediscussieerd en ten slotte goed bevonden.

Op 25 september 1995 kwamen de Tieltse fietsers van het eerste uur samen ten huize Eddy Goemans. Daar werd besloten tot de oprichting van een fietsclub die we de feitelijke vereniging "Tieltse Wielervrienden" doopten. Als voorzitter kozen we Ludo De Rijck, ondervoorzitter Ludwig Hoeterickx, secretaris ikzelf, penningmeester Robrecht Vrancken, materiaalmeester Eddy Goemans en public-relations Hubert Heitzmann. Miel Vandegaer en Johan Mattens werden aangeduid als commissarissen die de goede werking van de club moesten garanderen en tegelijk aanwezigheden op de uitstappen dienden te registreren. Via een vertegenwoordiger van de firma Degeest, gespecialiseerd in wielerkleding, kwamen we aan inzichten over een mogelijke clubuitrusting. Hoewel er waren die de kledij dan liever zus of dan weer zo van kleur of tekening wensten, waren we het er tamelijk snel over eens dat onze uitrusting opvallend en herkenbaar moest zijn. De knalgele fluo kleur was wat we zochten! We werden het ook eens over de sponsoringteksten en ook over het clublogo dat we via Eddy hadden laten maken! Zo werd er voorzichtig een eerste bestelling geplaatst van 25 " papieren " zowel voor boven- als voor onderkleding waarvan we onmiddellijk een tiental papieren gebruikten om onszelf ten minste al in de clubkleuren te kunnen tooien. Levering werd voorzien voor juist na Nieuwjaar! Op 01 november 1995 beleefden we dan een echte topdag! Niet minder dan 1250 deelnemers bevolkten ons parcours ondanks het niet al te schitterende weer de dagen voordien. Er was sfeer en ambiance. Mensen boden zich aan om eveneens bij de club aan te sluiten. Vrij snel werd duidelijk dat onze eerste bestelling van kledij zou moeten aangepast worden: er volgde een tweede, een derde...

In januari 1996 werd onze kledij dan voorgesteld op een heuse persconferentie in de zaal van Tilt- City. Helaas, pers was er niet veel, maar toch al zo'n twintigtal leden die fier de nieuwe clubuitrusting aantrokken en poseerden voor de eerste foto's. Er werd een heus zomerprogramma uitgestippeld en de ritten op zondagvoormiddag kenden steevast enorm veel bijval. We organiseerden dat jaar ook onze eerste clubklassieker: een rit van 175 kilometer naar Sankt-Vith. Eind augustus was de clubbarbecue een ideale gelegenheid om het eerste zomerseizoen TWV af te sluiten. Terwijl de mountainbikes terug van stal gehaald werden recupereerden de wegfietsers van een mooi seizoen.

Het ledenaantal groeide de volgende jaren gestadig. Er werd een "B"-ploeg opgericht, die op zaterdag iets kortere ritten tegen een gemiddelde snelheid van 25 kilometer per uur afmaalde. De "A"-ploeg bleef op zondagvoormiddag geregeld 15 tot 20 deelnemers aantrekken voor ritten tot 100 kilometer tegen een gemiddelde snelheid van 27 per uur. Klassiekers als de "Ronde van Vlaanderen" en de "Sean Kelly" of de "Eddy Merckx" verschenen op de kalender. Elk jaar bleef de organisatie van onze klassieke mountainbiketocht een grote uitdaging die toch steeds weer een behoorlijk aantal deelnemers, en de daarbij horende broodnodige inkomsten, opleverde.

De club klassieker ging, na een aantal jaren Sankt-Vith, ook eens naar Bouillon of naar zee. De jaarlijkse barbecue en de eveneens jaarlijkse algemene ledenvergadering in de maand januari waren gelegenheden bij uitstek om elkaar ook eens met de familie te leren kennen. In 1998 vonden Johan Mattens en Cesar Verstraeten, die de bestuursploeg ondertussen was komen versterken, dat er naast de jaarlijkse mountainbike in de winter, er ook best een mooie wegrit in de zomer kon georganiseerd worden. Met de hulp van de heer Geyskens van de firma Naqi Belgium, zelf woonachtig in onze gemeente, werd in mei 1999 de eerste "Naqi Cycling Tour" gereden. Deze cyclosportieve tocht langsheen de Hagelandse heuvels tot in de Haspengouwse fruitstreek en terug, was in het eerste jaar goed voor 450 tevreden deelnemers. Er kon gekozen worden uit een parcours van 75 of 150 kilometer met een bevoorrading in Wezeren en eentje in Halen, voor de deur van de gebouwen van Naqi nv. Ondertussen was het ledenaantal van de Tieltse Wielervrienden gestegen tot een zestigtal. Nog in '98 werd, op aangeven van Francine De Coninck, een derde groep wegfietsers binnen TWV opgericht: de recreanten. Deze mensen rijden elke zondagvoormiddag 40 à 45 kilometer aan gemiddeld 20 per uur met meestal gewone alledaagse fietsen. De gemoedelijkheid en de kameraadschap maken dat deze groep zich binnen TWV stilaan profileert als het voorbeeld bij uitstek. Het is de ideale manier om met het fietstoerisme in groep kennis te maken en verlaagt duidelijk de instapdrempel voor de buitenstaander naar de club toe. Haast elke zondag komen er nieuwe mensen op af die, na enkele keren meefietsen, dikwijls maar al te graag lid willen worden van onze club. In de loop van 1999 oordeelde de bestuursploeg de tijd rijp om de feitelijke vereniging om te vormen in een heuse vzw. Gezien het belang van de groep en de verantwoordelijkheden die dit met zich mee bracht was een correcte juridische basis geen overbodige luxe. Het duurde weliswaar nog een tijdje vooraleer alles in kannen en kruiken was, maar met de hulp van onder meer Eddy Cans heeft onze club nu een degelijke structuur via zorgvuldig uitgedokterde statuten die ondertussen verschenen in het staatsblad van 1 februari 2000. De bestuursploeg werd lichtjes aangepast omdat twee bestuursleden verkozen nog wel actief lid te blijven maar toch liever iets minder verantwoordelijkheid wensten te dragen. Hiervoor hebben we alle begrip natuurlijk! Onder voorzitterschap van Johan Mattens, met Cesar Verstraeten als ondervoorzitter, is de club ondertussen uitgegroeid tot een volwaardige vereniging die binnen onze gemeente gewaardeerd wordt. Het gemeentebestuur verleent dan ook steeds haar volledige medewerking aan onze initiatieven, waarvoor natuurlijk van harte dank. Anderzijds werkt de club ook steeds bereidwillig mee aan andere activiteiten zoals de sportweek, de vieringen rond de sporthal of een fiets initiatiedag voor de gemeentelijke school. De jaarlijkse mountainbike, nu voorzien op de laatste zondag van augustus, en de jaarlijkse grote wegrit, vormen nog steeds de belangrijkste uitdagingen qua organisatie voor TWV. Gelukkig kunnen we ondertussen al op zo'n 100-tal gemotiveerde leden rekenen als het op helpen aankomt!

Roger Nolmans, stichtend lid